Kilka tygodni temu mogliście na blogu Lubelskiego Archiwum Cyfrowego przeczytać o Janie Koszczyc-Witkiewiczu oraz jego lubelskim projekcie budynków fabryki eternitu braci Rylskich. Dziś przyszedł czas na przybliżenie naszym Czytelnikom sylwetki innego wybitnego architekta ściśle związanego z Lublinem i Lubelszczyzną. Nasz dzisiejszy bohater nie tylko zaprojektował dziesiątki lubelskich budowli użytku publicznego oraz domów mieszkalnych. Był również gorącym miłośnikiem Koziego Grodu oraz prawdziwym humanistą.
Mowa oczywiście o Tadeuszu Witkowskim. Ten lubelski architekt i urbanista urodził się w 1904 roku w niezamożnej rodzinie zamieszkującej przedmieście Piaski, które możecie dostrzec na planach dostępnych w Lubelskim Archiwum Cyfrowym.
Pomimo nienajlepszej sytuacji finansowej rodzice zadbali o jego staranne wykształcenie. Ukończył prestiżowe Gimnazjum Filologiczne im. Stefana Batorego. Wcześnie odkrył swój talent artystyczny, który miał możliwość rozwijać podczas lekcji rysunku u Witolda Boguskiego – uznanego lubelskiego artysty. Pasjonowały go również historia miasta rodzinnego oraz fotografia. Kolejny etap edukacji – studia na Wydziale Budownictwa podjął w krakowskiej Wyższej Szkole Przemysłowej. Choć nie udało mu się ich ukończyć w trybie ciągłym, prawdopodobnie ze względu na trudną sytuację finansową, w 1928 roku zdał potrzebne egzaminy państwowe i uzyskał uprawnienia w zakresie projektowania oraz kierowania budową. Od 1926 podjął pracę w Urzędzie Miasta Lublina pod kierownictwem Ignacego Kędzierskiego – inżyniera architekta, który bardzo pomógł młodemu koledze nie tylko udzielając cennych nauk, ale i pomagając zdobyć pierwsze zlecenia. Tadeusz Witkowski pomimo intensywnej pracy w urzędzie oraz realizacji indywidualnych zamówień, nie zapomniał o dalszej edukacji. W 1944 roku uzyskał dyplom inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
Tadeusz Witkowski był zwolennikiem nurtu modernizmu w architekturze. Potrafił jednocześnie doskonale dostosować ten nowatorski styl do oczekiwań klienta oraz otoczenia projektowanego budynku. Nowoczesność modernizmu wyrażała ambicje państwa odradzającego się po odzyskaniu niepodległości. Był to styl chętnie wybierany w nurcie systematycznych przebudów wielu większych miast w Polsce, takich jak Lwów, Kraków, czy Warszawa. Także Lublin nie pozostawał w tyle. Jego dwaj kolejni prezydenci – Józef Piechota i Bolesław Liszkowski znacznie przyczynili się do rozwoju urbanistycznego naszego miasta.
Spragnionym bardziej szczegółowych informacji polecamy:
- lac.lublin.pl
- H. Danczowska, Architekt T. Witkowski. Kalendarium życia i twórczości 1904-1986, Lublin 2009
- E. Błotnicka-Mazur, Między profesją a pasją. Życie i twórczość Bohdana Kelles – Krauzego, Lublin 2010
Ilustracja: Plan Lublina, 1912 r.