Kino-teatr „Corso” znajdujący się niegdyś przy ul. Radziwiłłowskiej 3 posiadało najsłynniejszą salę kinowo-teatralną w przedwojennym Lublinie. Początkowo pod tym adresem znajdowało się wrotnisko czynne od 28 października 1911 r. Rok później salę przejął p. Kazanowski, który otworzył kino „Oaza”. W zespole Akta miasta Lublina (nr 22), seria 13, sygn. 184 znajdują się plany tego obiektu obejmujące rzuty, przekrój oraz rozplanowanie sali. Na zmianę nazwy na „Corso” oraz jego rozbudowę przyszedł czas po odzyskaniu niepodległości.
W 1918 r. dokonano gruntownego remontu wnętrz, zwiększając pojemność sali z 240 do 1000 miejsc. Jego właścicielem został Stanisław Maiński. Piętrowy gmach był okazały i bogato wyposażony. Wewnątrz oprócz szatni, poczekalni i eleganckich toalet znajdowała się kawiarnia. Jak pisze Agnieszka Staniak w publikacji pt. Kina w Lublinie w latach 1908–1939: „Ściany poczekalni pokrywały piękne malowidła ludowe warszawskiego artysty. W latach 30. zamieniono je na cudowne lustra”. W czasach kina niemego filmom akompaniowała orkiestra, a niekiedy Wielka Orkiestra Symfoniczna, oprócz filmów odbywały się tu koncerty muzyczne. W latach 20. w Corso występowali m.in. Eugeniusz Bodo i Hanka Ordonówna. „Corso” była drugim wraz z „Apollo” największym kino-teatrem w Lublinie. „Corso” jako drugie emitowało również od marca 1930 r. filmy w pełni udźwiękowione. Liczna widownia kino-teatru przy ul. Radziwiłłowskiej składała się z mieszczaństwa, dzieci i młodzieży oraz ludności żydowskiej. Sprawozdania z wydziału statystycznego z lat 1919-20 z Akt miasta Lublina rzucają pewne światło na wielkość frekwencji. Znajdziemy tam informacje, że w okresie październik–grudzień 1919 r. na wydarzenia w kino-teatrze „Corso” sprzedawano ok. 7600 biletów miesięcznie.
Od chwili zajęcia Lublina przez Niemców, kino stało się kinem wyłącznie niemieckim, a w 1944 r. budynek został zniszczony podczas bombardowania. Poniżej prezentujemy reprodukcje cyfrowe afiszy, prezentujących wspomnianą ofertę, a znajdujących się w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie. Materiały te znajdują się w zespole nr 22 Akta miasta Lublina, 1918-1939, sygn. 4149 i 4151.
Magdalena Adamiuk-Polańska
