1512, 22 stycznia, na zamku krakowskim

Mikołaj Zawer wójt królewski (prowincjalny) oraz siedmiu ławników Sądu Najwyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, a mianowicie: Jan Zuntak, Maciej Mydlarz, Melchior Vaygel, Jan Soray, Jan Długosz, Bernard Fox i Maciej Schwab, specjalnie do tego wyznaczeni przez najjaśniejszego władcę i pana, pana Zygmunta, z Bożej łaski króla Polski, wielkiego księcia litewskiego, pana dziedzicznego ruskiego, pruskiego itd., oznajmiamy mocą niniejszego pisma wszystkim, razem i każdemu z osobna, którym [oznajmić] należy, tak obecnym, jak i przyszłym, że w roku Pańskim tysiąc pięćset dwunastym, we czwartek, w dniu świętego Wincentego, został przez nas przeprowadzony sąd gajony, odbywający się zwykłym obyczajem na zamku krakowskim. Burmistrz Jan Boner i rajca Piotr Morsztyn, opiekunowie prawni synów zmarłego zacnie sławetnego Stanisława Morsztyna, również rajców krakowskich, a mianowicie Stanisława będącego już w wieku sprawnym i Jerzego, nie mającego [jeszcze] wieku sprawnego, oświadczyli publicznie, że sławetni i opatrzni burmistrz, rajcy i cała społeczność miasta Lublina całkowicie i w pełni, rzeczywiście i skutecznie wypełnili zobowiązanie co do [spłaty] sumy dwóch tysięcy czterystu florenów w monecie pospolitej [jako zapłatę] za lubelskie wójtostwo dziedziczne w zakresie wszystkich rat od pierwszej aż do ostatniej, a także wszystkich odsetek pochodzących w jakikolwiek sposób od sumy kapitału według zapisów zawartych w aktach królewskich i Sądu Najwyższego Krakowskiego [Prawa Magdeburskiego] na Zamku Krakowskim. Rajców tych i całą społeczność uprzednio wspomniani opiekunowie wraz ze Stanisławem, starszym bratem i naturalnym [połączonym więzami pokrewieństwa] opiekunem Jerzego Morsztyna, kwitują [spłatę] wspomnianej wyżej sumy dwóch tysięcy czterystu florenów ze wszystkimi razem i każdą z osobna ratą na wszelki sposób do niej przynależną, jak również ze wszystkimi odsetkami, i niniejszym czynią wolnymi i zwolnionymi [z zobowiązania] oraz po wieczne czasy i na zawsze zwalniają, potwierdzając i zatwierdzając na obecnym sądzie odstąpienie przez nich wójtostwa wspomnianym rajcom i całej społeczności lubelskiej wobec sądu gajonego Sądu Najwyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, dokonane i przeprowadzone w pierwszą sobotę po święcie świętego Mikołaja [7 XII 1504] w roku Pańskim tysiąc pięćset czwartym, we wszystkich jego punktach, klauzulach i artykułach, a tym samym unieważniają i za unieważnione pragną uważać inne zapisy, zawarte zarówno w aktach królewskich, jak i Sądu Najwyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Ponadto zacnie sławetny Jan Boner, wybrany opiekunem prawnym, oraz Stanisław Morsztyn, starszy brat i naturalny [ze względu na pokrewieństwo] opiekun Jerzego Morsztyna, który nie osiągnął [jeszcze] pełnoletniości, chcąc zapewnić wszelkiego rodzaju bezpieczeństwo i większą pewność często wymienianym rajcom i całej społeczności Lublina, obaj solidarnie, razem i z osobna podpisali się i zobowiązali, udzielając poręki, że tegoż młodszego Jerzego Morsztyna, gdy dojdzie do lat sprawnych, przed Sądem Najwyższym Prawa [Magdeburskiego] na Zamku Krakowskim stawią dla wyrażenia zgody na wszystko [to] razem i z osobna, jak również dla potwierdzenia, zaaprobowania i zatwierdzenia wszystkiego tego razem i z osobna, co przez uprzednio wymienionych opiekunów przed Sądem Najwyższym Prawa [Magdeburskiego] na Zamku Krakowskim, a także gdzie indziej w stosunku do często [tu] wspominanego wójtostwa lubelskiego zostało uczynione, dokonane i postanowione. Ten niniejszy zapis szlachetny i sławetny Leonard Skromowski, rajca lubelski, zaaprobował i przyjął do rąk własnych i [na rzecz] osób panów rajców oraz całej społeczności lubelskiej. Wszystko to, tak, jak [tu] przedstawiono, prawidłowo i zgodnie z prawem wypełnione przez nas za pomocą tej sumy, ma moc i siłę wiecznej trwałości [co do] formy prawnej tego pisma, pod którym została przywieszona nasza pieczęć. Sporządzono i wydano w roku, dniu, miejscu i sądzie, o których [mowa] wyżej.