Archiwum rodziny Noskiewiczów – LUBELSKIE ARCHIWA RODZINNE NIEPODLEGŁEJ

Henryk Wincenty Noskiewicz (senior) urodził się 4 lutego 1855 r. w Lublinie. Jego ojcem był Warzyniec Noskiewicz, woźny sądowy policji gospodarczej w Lublinie, matką Tekla z Czerwińskich. Jako felczer przebywał na Bałkanach podczas działań wojennych, uczestnicząc w misji Czerwonego Krzyża, za co oznaczony był medalem tej organizacji. Związane z tym wspomnienia zamieścił w Gazecie Białostockiej, w której publikował felietony.
Henryk Wincenty ożenił się 28 kwietnia 1887 r. w Białymstoku z Heleną Luizą Kaman, urodzoną w 1862 r., w zasymilowanej rodzinie pochodzenia niemieckiego. Mieli dwie córki: Elżbietę (pozostała w Białymstoku, wyszła za mąż za Aleksandra Sokoła), Luizę (wyemigrowała do Argentyny z mężem) oraz dwóch synów: Henryka (wrócił do rodzinnego Lublina) oraz Edmunda (1890-1938), który studiował na Politechnice Warszawskiej, potem przeniósł się do Kijowa, jako student rozpoczął działalność polityczną (związał się Polską Partią Socjalistyczną a potem z Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą Rosji, został rozstrzelany w ramach czystek stalinowskich).
Henryk Wincenty Noskiewicz (senior) zmarł 1926 r. a jego żona Helena Luiza w 1936 r.

Czytaj dalej

Henryk Wincenty Noskiewicz (junior, dziadek Ewy Bajkowskiej) urodził się 24 maja 1888 r. w Białymstoku. Tam ukończył szkołę handlową w 1906 r. po czym wyjechał do swego stryja Franciszka do Lublina. Henryk kontynuował w 1912 r. naukę na rocznych kursach handlowych w Szkole Sulimirskiej. Podjął pracę w składzie aptecznym u Antoniego – syna Franciszka. Następnie pracował w Opolu Lubelskim, Lubartowie, Włodzimierzu Wołyńskim. Ożenił się w 11 czerwca 1920 r. z Zofią Basiewicz (zwaną Zochną, córką Marii z d. Sekutowicz), grającą na fortepianie w Gospodzie dla Legionistów w Lublinie. Henryk od maja 1920 r. był zatrudniony w Polskiej Krajowej Kasie Pożyczkowej w Lublinie, która w 1924 r. została przemianowana na Bank Polski. Pracą w banku Henryk związany był aż do emerytury. W dniu 14 czerwca 1923 r. urodziła się im córka Maria Noskiewicz (matka Ewy Bajkowskiej). Henryk szybko awansował i skierowany został na nowo zakładane placówki – w 1929 r. do Tarnopola, a w 1938 r. do Zamościa. W Tarnopolu rodzina zetknęła się z narastającym konfliktem polsko-ukraińskim. Maria ukończyła w Tarnopolu czteroklasowe gimnazjum im. J. Piłsudskiego i zdała tzw. małą maturę. Uczyła się także gry na fortepianie u Beaty Schafferówny. Pierwsze lata okupacji Noskiewiczowie spędzili w Zamościu, gdzie Maria poznała swojego przyszłego męża Tadeusza Bajkowskiego (1915-2008). W dniu 24 października 1942 r. pobrali się w kolegiacie zamojskiej. W czasie okupacji niemieckiej Noskiewiczowie zostali przesiedleni do Sandomierza. Henryk zmarł 3 kwietnia 1970 r. w Sandomierzu a jego żona Zofia dwa lata po nim.