1535, 23 kwietnia, Wilno

Zygmunt z łaski Boga król Polski, wielki książę Litwy, Rusi, Prus, Mazowsza itd. pan i dziedzic, oznajmiamy niniejszym, wszystkim których to dotyczy, ponieważ mieszczanie nasi lubelscy przedstawili przed nami dokument konfirmujący poniżej opisany na mocy, którego inkorporowane zostały wsie Konopnica i Bronowice do wójtostwa lubelskiego, przez nas w Wilnie pod pieczęcią naszą sygnetową wydany i ręką naszą podpisany prosząc, abyśmy ten dokument przepisali i pod pieczęcią naszą średnią nakazali go wystawić, którego tenor jest taki: „Zygmunt z łaski Boga król Polski, wielki książę Litwy, Rusi, całych Prus i Mazowsza itd. pan i dziedzic, oznajmiamy niniejszym, których to dotyczy, wszystkim obecnym i przyszłym, mającym zamiar badać to pismo, że przybyli do nas posłowie naszego miasta Lublina [i] przedstawili nam prawdziwy i autentyczny transumpt i dokument najdostojniejszego niegdyś króla Polski Kazimierza, naszego poprzednika, wszelkiego błędu, podejrzenia pozbawiony, na mocy którego wystarczająco uznane jest, że wsie Konopnica i Bronowice są włączone do wójtostwa lubelskiego i na prawo miejskie, niemieckie są przeniesione. A także tak wspomniane wójtostwo, którego prawa i przywileje są wiecznie trwałe, tak że nie tylko mieszkańcy ich wsi, lecz także wsi Konopnicy i Bronowic, jak [również] przedmieszczanie miasta Lublina od wszelkiego oszacowania i obliczenia powinni [być wolni] i przestrzegać ich [postanowień z] dokumentu [powinni], [tak] że wójt i jego następcy, jedynie przez nas [mocą] prawa magdeburskiego mogą zostać pozwani i nie przez kogokolwiek innego i tyle razy to się stanie, [że] nikt z poddanych szlachetnych naszych wspomnianego miasta lubelskiego rajców za różne sprawy do sądów ziemskich z powodu wspomnianych wsi i posiadłości wraz z miastem Lublinem [pozywać nie będzie]. Razem z wójtostwem powinni zostać wzywani, [gdy] wiele uciążliwości i nieładu tymże rajcom i miastu lubelskiemu zostanie wyrządzone, nie bez straty i uszczerbku tak dla majątku prywatnego mieszkańców, jak dla publicznego skarbu całego miasta, którego imię zostało nam przedłożone, abyśmy postanowili przyjść im ze zdrową pomocą. My zatem pragnąc to zachować w swoim prawie, ponieważ wiemy, że pomieszanie jurysdykcji zwykło wywołać zamieszanie porządku naszych sądów i urzędów wszystkich tak ziemskich, jak grodzkich lubelskich, przewodzącym sądom wiadomym czynimy, że obecnie poświadczone wójtostwa i wspomniane wsie Konopnica i Bronowice, [których pozwy] są nieważne ani na chwilę, ani wspomniani rajcy z tych wyżej wymienionych wsi [nie powinni odpowiadać], ponieważ są włączone do wójtostwa i prawa magdeburskiego, [i] nie mogą być pociągane i wywoływane prawnie, żadnym sposobem, do waszych sądów i stąd takie pozwy, jak [i] inne postępowania przeciw tymże mieszczanom kiedykolwiek pochodzące od naszych sądów, są ogłoszone i postanowione, że [są] nieprawomocne i puste i uznane za nieważne, w jakimkolwiek momencie przez wszystkich będą mieć i [za takie je] uważać. Ich rajcy na takie nierozsądne i nieważne, nieurzędowe pozwy nie powinni odpowiadać i w ten sposób uznajemy i pragniemy, aby żadna szkoda lub niedogodność nie stawienia się lub odpowiedzi w sądach waszych przez nich nie była podtrzymana lub mogła być dopuszczona. Na świadectwo czego nasza pieczęć sygnetowa, którą się niniejszym posługujemy, została przywieszona do dokumentu. Dane w Wilnie, dnia dwudziestego trzeciego kwietnia, roku Pańskiego tysiąc pięćset trzydziestego piątego, roku naszego panowania dwudziestego dziewiątego, Zygmunt król podpisał. Z relacji pełnego czci dla Chrystusa ojca pana Jana Chojeńskiego biskupa przemyskiego.” My zaś ten sam Zygmunt król ponieważ zgadzamy się na suplikę wspomnianych mieszczan lubelskich inserowany dokument [każemy] przepisać, [a] nasza średnia pieczęć została niniejszym przywieszona [do dokumentu]. Dane w Krakowie, w poniedziałek po dniu Ścięcia świętego Jana Chrzciciela, roku Pańskiego tysiąc pięćset trzydziestego piątego, roku naszego panowania dwudziestego dziewiątego.

Piotr biskup i podkanclerzy podpisał.