f. secunda pt diem fest. Decollationis s. Joannis Baptiste
Zygmunt król polski powtarza i potwierdza poniższy dokument wydany wcześniej pod pieczęcią sygnetową, nakazując wydanie go pod pieczęcią średnią (sigilloque nostro mediocri).
- 1535, 23 kwietnia, Wilno
Treść, jak sygn. 56.
Sigismundus Dei gratia rex Polonie, magnus dux Lithuanie, Russie, Prussie, Masouie etc. dominus et heres, significamus tenore presentium, quibus expedit universis, quia cives nostri Lublinenses exhibuerunt coram nobis privilegium seu literas originales sub titulo et sigillo serenissimi olim domini Wladislai regis, avi et predecessoris nostri desideratissimi, libertatem a solvendis theloneis ipsis civibus Lublinensibus concessam in se continentes supplicaruntque nobis, ut hoc ipsum privilegium seu literas, ne cogerentur illas passim in varia loca secum deferre et thelonatoribus ac officialibus nostris originaliter exhibere, transumi et transcribi mandare dignaremur, quarum quidem tenor est talis: „In nomine Domini amen. Ad perpetuam rei memoriam. Cum inter humane nature commoda nihil dignius memoria habeatur, opportunum existit, ut actus hominum literarum apicibus et testium annotatione perhennetur, ne lapsu temporis evanescant. Proinde nos Wladislaus Dei gratia rex Polonie necnon terrarum Cracouie, Sandomirie, Siradie, Lancicie, Cuyauie Lythuanieque princeps supremus, Pomeranie Russieque dominus et heres etc., significamus tenore presentium, quibus expedit, universis presentibus et futuris, presentium noticiam habituris, quod quamvis consules totaque communitas civitatis nostre Lublinensis literas pie memorie Wladislai, Casimiri et Ludouici, olim regum, necnon Elizabeth et Hedwigis reginarum Polonie, predecessorum nostrorum et nostras de et super non solutione theloneorum habuissent, in quibus continebatur, quomodo ab omnibus et singulis in universo regno nostro theloneorum solutionibus erant omnimode absoluti, in qua, dum coronam regni accepimus, ipsos invenimus libertate, tamen ut ex eorum evidentibus testimoniis coram nobis et baronibus nostris productis accepimus, quod litere huiusmodi per ignis voraginem cremate essent et combuste, cupientes ergo eorum indemnitati de innata nostra celsitudinis clementia succurrere et ipsos ab eorum damnis, incommodis et periculis relevare, de consilio prelatorum et baronum nostri consilii literas de novo ipsis decrevimus assignandas. Ipsis itaque consulibus totique communitati predicte civitatis nostre Lublinensis ab omnibus et singulis theleorum solutionibus, ab eorum mercibus, quibus libet per loca et dominia terrarum regni nostri, ubicumque thelonea huiusmodi exolvuntur, plenam damus et omnimodam temporibus perpetuis tenore presentium conferimus libertatem, ita videlicet, quod eo iure, modo et ordine, quo et tempore predecessorum nostrorum eadem utebantur libertate, pronunc ipsa gaudeant ac etiam perfruantur: decernentes, quod nulle penitus solutiones theloneorum ab eis perpetuis temporibus requirantur, sed quod in ea, qua premissum est et in qua eos invenimus, qua etiam usi sunt tempore predecessorum nostrorum Wladislui, Casimiri, Ludouici regum ac Elisabet et Hedwigis reginarum et ceterorum predecessorum nostrorum, permaneant libertate. Harum quibus sigillum nostrum maius appensum est testimonio literarum. Datum Cracouie, feria quinta in crastino Annutiationis sancte Marie virginis, anno Domini millesimo quadringentesimo quinto. Presentibus hiis venerabilibus in Christo patribus dominis: Nicolao de Curow archiepiscop Gneznensi et Petro de Radolina episcopo Cracouiensi necnon validis strennuisque viris Johanne de Thanczin castellano, Johanne de Tharnow palatino Cracouiensibus, Michaele de Bogumylowicze Lublinensi, Clemente de Moskorzow Wysliciensi, Nicolao de Michaelow Woynicensi et Imbramo de Pleschow Zawichostensi castellanis multisque aliis nostris fidelibus fide dignis. Datum per manus venerabilis in Christo patris domini Nicolai predicti archiepiscopi Gneznensis et honorabilis Nicolai prepositi sancti Floriani in Cracouia, castri Cracouiensis, aule nostre vicecancellarii nobis sincere dilecti. Relatio domini vicecancellarii.” Nos itaque Sigismundus rex prefatus iustis supplicationibus prefatorum civium nostrorum Lublinensium benigniter annuentes, preinsertas literas exemplavi et transumi mandavimus decernentes et volentes, ut huic presenti transumpto nostro sine exemplo in locis omnibus et singulis, in quibus cum que fuerit opprtunum plena fides adhibeatur illique perinde stetur ac si litere [o]riginales in medium exhiberentur, quas quidem literas preinsertas nos ratas et gratas habentes ac appr[obantes], prout rathas et gratas habemus ac approbamus ten[ore] presentium mediante illarum presenti transumpto authoritatem nostram interposuimus et decretum. Harum testimonio literarum, quibus sigillum nostrum est impressum. Datum Cracouie, feria quinta in crastino festi Nativitatis Gloriosissime Virginis Marie, anno Domini millesimo quingentesimo trigesimo quinto, regni vero nostri anno vigesimo nono.
Relatio reverendi in Christo patris domini Petri episcopi Cracouiensis et Regni Polonie vicecancellarii.
[/fruitful_tab]
Zygmunt z łaski Boga król Polski, wielki książę Litwy, Rusi, Prus, Mazowsza itd. pan i dziedzic, oznajmiamy niniejszym, wszystkim których to dotyczy, ponieważ mieszczanie nasi lubelscy przedstawili przed nami dokument konfirmujący poniżej opisany na mocy, którego inkorporowane zostały wsie Konopnica i Bronowice do wójtostwa lubelskiego, przez nas w Wilnie pod pieczęcią naszą sygnetową wydany i ręką naszą podpisany prosząc, abyśmy ten dokument przepisali i pod pieczęcią naszą średnią nakazali go wystawić, którego tenor jest taki: „Zygmunt z łaski Boga król Polski, wielki książę Litwy, Rusi, całych Prus i Mazowsza itd. pan i dziedzic, oznajmiamy niniejszym, których to dotyczy, wszystkim obecnym i przyszłym, mającym zamiar badać to pismo, że przybyli do nas posłowie naszego miasta Lublina [i] przedstawili nam prawdziwy i autentyczny transumpt i dokument najdostojniejszego niegdyś króla Polski Kazimierza, naszego poprzednika, wszelkiego błędu, podejrzenia pozbawiony, na mocy którego wystarczająco uznane jest, że wsie Konopnica i Bronowice są włączone do wójtostwa lubelskiego i na prawo miejskie, niemieckie są przeniesione. A także tak wspomniane wójtostwo, którego prawa i przywileje są wiecznie trwałe, tak że nie tylko mieszkańcy ich wsi, a także wsi Konopnicy i Bronowic, jak [również] przedmieszczanie miasta Lublina od wszelkiego oszacowania i obliczenia powinni [być wolni] i przestrzegać ich dokumentu, że wójt i jego następcy, jedynie przez nas [mocą] prawa magdeburskiego mogą zostać pozwani i nie przez kogokolwiek innego i ile razy to się stanie nikt z poddanych szlachetnych naszych wspomnianego miasta lubelskiego rajców za różne sprawy do sądów ziemskich z powodu wspomnianych wsi i posiadłości wraz z miastem Lublinem [pozywać nie będzie]. Razem z wójtostwem powinni zostać wzywani, [gdy] wiele uciążliwości i nieładu tymże rajcom i miastu lubelskiemu zostanie wyrządzone, nie bez straty i uszczerbku tak dla majątku prywatnego mieszkańców, jak dla publicznego skarbu całego miasta, którego imię zostało nam przedłożone, abyśmy postanowili przyjść im ze zdrową pomocą. My zatem pragnąc to zachować w swoim prawie, ponieważ wiemy, że pomieszanie jurysdykcji zwykło wywołać zamieszanie porządku naszych sądów i urzędów wszystkich tak ziemskich, jak grodzkich lubelskich, przewodzącym sądom wiadomym czynimy, że obecnie poświadczone wójtostwa i wspomniane wsie Konopnica i Bronowice, że są [pozwy] nieważne ani na chwilę, ani wspomniani rajcy z tych wyżej wymienionych wsi, ponieważ są włączone do wójtostwa i prawa magdeburskiego, nie mogą być pociągane i wywoływane prawnie, żadnym sposobem, do waszych sądów i stąd takie pozwy, jak [i] inne postępowania przeciw tymże mieszczanom kiedykolwiek pochodzące od naszych sądów, są ogłoszone i postanowione, że nieprawomocne i puste i uznane za nieważne, w jakimkolwiek momencie przez wszystkich będą mieć i [za takie je] uważać. Ich rajcy na takie nierozsądne i nieważne, nieurzędowe pozwy nie powinni odpowiadać i w ten sposób uznajemy i pragniemy, aby żadna szkoda lub niedogodność nie stawienia się lub odpowiedzi w sądach waszych przez nich nie była podtrzymana lub mogła być dopuszczona. Na świadectwo czego nasza pieczęć sygnetowa, którą się niniejszym posługujemy, została przywieszona do dokumentu. Dane w Wilnie, dnia dwudziestego trzeciego kwietnia, roku Pańskiego tysiąc pięćset trzydziestego piątego, roku naszego panowania dwudziestego dziewiątego, Zygmunt król podpisał. Z relacji pełnego czci dla Chrystusa ojca, pana Jana Chojeńskiego biskupa przemyskiego.” My zaś ten sam Zygmunt król ponieważ zgadzamy się na suplikę wspomnianych mieszczan lubelskich inserowany dokument [każemy] przepisać, [i] nasza średnia pieczęć została niniejszym przywieszona [do dokumentu]. Dane w Krakowie, w poniedziałek po dniu Ścięcia świętego Jana Chrzciciela, roku Pańskiego tysiąc pięćset trzydziestego piątego, roku naszego panowania dwudziestego dziewiątego.
Piotr biskup i podkanclerzy podpisał.
[/fruitful_tabs]
Oryg., perg., 44 x 24,2+7,8 cm, zachowany dobrze; j. łac.
Pieczęci brak, nacięcie na perg.
Pod tekstem: podpis Piotra [Tomickiego], podkanclerzego.
Na odwrocie: „Nb 62 Priuilegium villae Konopnicza et Bronowice jurisdictioni civili incorporantur A. Dni 1535 feria 4ta pt Fm Decollationis S. Joannis”; „Lectum”; inny napis zatarty; nota o okazaniu dok. lustratorom 16 II 1661 r.; „Nro 85to” (sumariusz z r. 1836).
Kopia z XVIII w., nie uwierzytelniona.
Odpis: KmL, sygn. 145, k.38-38v; reg.: KmL, sygn. 248, s.30; AmL, sygn. 151, nr 97.
Druk: Lublin w dokumencie, nr 17; Riabinin, nr 144; MKPS, IV, nr 17177.
Wykaz, 49; DmL, sygn. 60.