Zygmunt III król polski, wobec częstego pozywania przedmieszczan podza-meckich przed inne sądy, potwierdza im wieczyście prawo magdeburskie, wyłącza spod jurysdykcji wojewodów i kasztelanów, zachowując jedynie podległość staroście lubelskiemu; zezwala nie stawiać się na pozwy innych jurysdykcji we wszelkich sprawach, bowiem właściwy dla nich, także w sprawach karnych, jest sąd wójtowski podzamecki, od którego przysługuje apelacja do starosty, a następnie do króla; wójt ma odpowiadać przed starostą ale z zachowaniem przepisów prawa magdeburskiego. Król zezwala nadto na zakładanie na Podzamczu bractw i cechów, zwłaszcza cechu piwowarów.
Oryg. nieznany.
Kopia z XVIII w., pap., k.4; 20 x 33,5 cm; zachowana dobrze; nie uwierzytelniona; j. łac.
Pod tekstem: „Martinus Klemenc advocahis Subcastrensis Lublinensis mp.”; nota o okazaniu „tej kopii przywilejci” przed sądem Lubelskiej Komisji Dobrego Porządku 24 III 1784 r., podpis: „Jan Golawski V.G.L. Kommissarz Delegowany mp.”
Na odwrocie: „N 157″ (sumariusz z r. 1841).
Reg.: AmL, sygn. 151, nr 157.
Druk: Riabinin, nr 258.
Wykaz, 111; DmL, sygn. 127.